Inleiding.
Alle fotografen, maar met name nieuwe en minder ervaren fotografen, ervaren compositie al heel snel als een onderwerp waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Het is een term die zonder enige twijfel herkend wordt. Ingeprent door boeken, artikelen die gelezen zijn of door collega fotografen die erop wijzen wanneer ze jouw foto's bekijken. Dat compositie ding zal niet verdwijnen.
Fotografie draait om compositie. Het maakt niet uit hoeveel definities je tegenkomt, hoeveel bladen je leest of hoeveel online artikelen van kenners. Ze willen het allemaal duidelijk maken aan je. Het komt er op neer dat het allemaal draait om visuele aantrekkelijkheid.
Je kunt een haarscherpe foto hebben van het meest geweldige onderwerp op de wereld, het mag uiteraard ook wat dichterbij huis zijn. De foto gaat niet de aandacht krijgen die je zou willen als de compositie niet duidelijk is gekozen.
Dit betekent natuurlijk niet dat scherpte en belichting niet belangrijk zijn, het zou een grote fout zijn om dat te denken. De technische aspecten van de fotografie blijven een belangrijke rol spelen.
Onze moderne camera's zijn voorzien van allerlei technische snufjes waardoor we bijna niet meer na hoeven te denken over belichting en scherpstellen. Dat geeft ons wel alle tijd om goed na te denken over de onderwerpen die we vastleggen en in welke compositie we dit gaan doen. Daar kan onze moderne camera ons niet bij helpen, dit moeten we zelf zien.
Onderwerpen zoals focus en belichting daar gelaten, bereiken we het stempel "memorabele foto" pas met een goed bedachte en uitgevoerde compositie. Echter in termen van fotografie is het moeilijk om over het uiteindelijke resultaat te spreken over een "goede" of "slechte" foto. Een dergelijk oordeel is altijd discutabel. Het is dan ook moeilijk om vast te stellen wat goed of slecht is.
Voor een goede compositie kunnen we kijken naar de klassieke richtlijnen. Al eeuwen geleden zijn deze richtlijnen ontdekt en gebruikt door, met name, schilders. Zij hebben ontdekt op welke manier je een onderwerp in beeld brengt zodat het de grootste impact heeft in het gehele beeld. Deze oude regels werken nog steeds. Maar zoals dat nu eenmaal gaat stopt het niet bij de oude regels. We hoeven niet te blijven werken volgens die regels. We leren de regels, wat zij betekenen en hoe we ze kunnen toepassen. Hiermee zijn we beter uitgerust om deze oude regels te kunnen breken
Begin met een vraag.
Voordat je jezelf het hoofd gaat breken over allerlei regeltjes en handleidingen over de compositie van jouw foto is het belangrijk jezelf de volgende vraag te stellen:
Hoe wil ik de ogen van de kijker naar mijn foto leiden?
Op welke manier dat gebeurd is in belangrijke mate afhankelijk van de manier waarop de kijker jouw foto interpreteert en waarneemt.
Het is dus jouw taak als fotograaf om ervoor te zorgen dat de compositie zo is opgebouwd en wordt weergegeven dat er voor de kijker maar één manier is jouw foto te interpreteren.
In de komende periode zullen we in een aantal posts de verschillende compositieregels bespreken. Vandaag beginnen we met;
De regel van derden.
Dit is de meest basic richtlijn van de compositieregels. De regel van derden geeft aan dat je jouw foto verdeeld in drie gelijke delen. Zowel horizontaal als verticaal.
De belangrijke delen in jouw compositie komen dan ergens op deze denkbeeldige lijnen te staan. Hoe dichter ze bij een kruising van de lijnen staan hoe beter.
Het aanpassen van de verhouding van de regel van derden naar 1:1,618 geeft als resultaat de gouden regel van derden. Met een combinatie van deze twee regels kun je jouw creativiteit al behoorlijk de vrije loop laten en heb je al een paar alternatieven voor het composeren van jouw beeld.